די באַסטי ברונעט האט אַזוי פיל פרייד אויף איר פּנים, ווי אויב מיר האָבן נישט געהאט געשלעכט אין אַ לאַנג צייַט. דער יום־טובֿדיקער אָוונט איז נישט געווען אומזיסט, די פּאָר האָבן זיך אויסגעביטן גלעטן, דאָס מיידל האָט געפּרוּווט ווײַזן, ווי טיף זי קאָן נעמען איר האַלדז. און דער באָכער האָט זיך אומגעקערט אין דער לאָך.
שיין זוינע באַשלאָסן צו באַרען אַ גרויס מענטש. דאָס מײדל װײס נישט װי צו זויגן: אַ מאַן װיל אַרײַן דעם פּיצל טיפֿער אין מױל אַרײַן, נאָר זי װערט דערשטיקט מיט איר שפּײַז און גאָרנישט טוט זיך. אבער זי איז געווען זייער גוט. איך לייקט איר כּמעט גאנץ פיגור און איר ניט-סיליקאָנע טיץ. דער פינאַלע איז געווען קלאַסיש: דער מאַן האָט זיך געפּוצט אויף איר פּנים.